Ik blijf het raar vinden. Aan de ene kant besteden we in Nederland gigantisch veel geld aan de gezondheidszorg, opdat we allemaal maar zo oud mogelijk worden. Aan de andere kant ontbreekt het in ons land nogal eens aan respect en waardering voor de ouder wordende mens. Over de oude man die moeizaam op zijn fiets stapt, schudden we meewarig ons hoofd. De oude vrouw die dag in dag uit in haar bed in het verpleeghuis ligt, wordt als kostenpost gezien. Wie oud en ernstig ziek is, wordt gevraagd of zijn leven wellicht voltooid is. Wie eenzaam en alleen thuis zit, gaat zich overbodig voelen en vraagt zich af wat de zin van het leven nog is.

Uiteraard overdrijf ik en allicht herkent u bovenstaande helemaal niet. Maar het gaat me om de andere kant van het verhaal. Zien wij oud worden nog als onderdeel van het leven, hebben we nog respect voor oude mensen? Zien we de eenzame oude mens nog zitten, dag in dag uit alleen thuis en willen we iets van onze tijd aan hen geven? Accepteren we dat ouderdom weliswaar met gebreken komt, maar dat mensen daarmee niet minder waardevol zijn? Willen we erkennen dat elk leven zinvol is?

Dit voorjaar verscheen een prachtig manifest ‘Waardig ouder worden’ een initiatief van Omroep Max, de ChristenUnie en ouderenorganisatie KBO-PCOB. Dit manifest heeft een heel aantal focuspunten, waarvan zeker deze toch wel de aandacht vraagt: ‘Werk aan acceptatie en herwaardering van ouderdom!’ Als we daar allemaal mee aan de slag gaan, gaan er mooie dingen gebeuren. Dan worden oude mensen niet meer gedoogd, zoals Marjan Berk in het AD schreef, maar dan worden ze gewaardeerd. Dan bepaalt niet meer de maatschappij wanneer een leven zinvol is, maar God.

Ik heb gemerkt dat vluchtelingen ons een spiegel aanreiken. Zij verbazen zich erover dat families zo ver uit elkaar wonen. Hoe kun je nu goed voor oma zorgen, als ze op 1 uur rijden bij haar kinderen vandaan woont! En woont ze daar echt helemaal alleen, zonder familie. Onbegrijpelijk. Oma hoort bij jou in het dorp te wonen, en misschien zelfs bij jou in huis. Dan is ze niet eenzaam en krijgt ze alle respect en waardering die ze als oma verdient.

Op welke manier dan ook, laten we in elk geval ons samen inzetten om ouderen een volwaardig leven te geven in plaats van een voltooid leven.

Karolien Pouwels
Mei 2017